Idą po Ciebie

Najpierw zapanuj nad kobietami, potem zaplanuj jak ludzie mają żyć, w następnym kroku złam ich, nie pozwól by wychodzili na ulicę, by odważyli się myśleć inaczej, a potem nie odpuszczaj, trzymaj ich żelazną ręką, niech w każdej chwili wiedzą, że prawo może dosięgnąć ich wszędzie. To taki prosty przepis na dyktaturę realizowany krok po kroku w naszym kraju.

To, co obecnie prawo szykuje dla kobiet, co już jest ich udziałem, ujawnia prosty mechanizm zawłaszczenia. Zatrzymać, zniewolić, narzucić rolę do spełnienia, miejsce w przestrzeni społecznej, nakazać podporządkowanie, obarczyć obowiązkami. Kobieta ma być uległa. Gdy to się uda z połową społeczeństwa będzie spokój.

Ten prosty mechanizm zawłaszczenia ma wymiar powszechny, dzieje się za każdym razem kiedy człowiek chce wykorzystać i zamordować. Najpierw sprowadzić do przedmiotu: kobietę, inną istotę żyjącą, potem narzucić jej rolę i pilnować by ją spełniała bez względu na koszty jakie poniesie. Kobieta umierająca przy porodzie jest w tym względzie równie nie ważna jak każda inna istota żyjąca z narzuconą jej rolą. To bycie mięchem, redukcja doskonała, to bycie funkcją, pełne wyzerowanie godności i osobowości. Jedna z miliona. Kobieta skazana na życie w strachu i rodzenie nawet gdy płód ma wady genetyczne i wiadomo, że umrze zaraz po porodzie, nigdy nie stanie się dzieckiem. Istota żyjąca skazana na rzeźnię.

To bardzo szybka procedura. Nie masz praw, imienia, jesteś funkcją. Krowa – krowa mleczna, kura – kura nioska, devolay, świnia – bekon, szynka, kurczak – odpad biologiczny, karma dla pupili, norka – futro, koń – zabawa turystów, kabanos. W tym samy procesie uprzedmiotowiania kobieta staje się reproduktorką, inkubatorem, matką, która wedle uzasadnienie trybunału konstytucyjnego jest tylko narzędziem do wydawania na świat – nie ważne czy żyjących czy martwych dzieci. Uprzedmiotowienie jest ślepe i nie interesuje się tym, co dzieje się z istotą żyjącą. Ma być tak jak zostało to zaprogramowane w maszynie propagandy porządkującej świat. Odebranie osobowości, podmiotowości to socjotechniczne sprowadzenie do bycia elementem w trybie społeczeństwa.

Święto dominacji jakie zgotował nam Trybunał Konstytucyjny swoją nieustępliwością i podporządkowaniem szalonej wizji ideologów, oznacza jedno: ma być tak jak chce władza. Fakty medyczne, sprzeciw społeczny, prawa kobiet nie są ani ważne, ani brane pod uwagę. To pokaz władzy, zaznaczenie, że my tutaj rządzimy ponad wami. Uprzedmiotowienie czas zacząć. Siła zawłaszczenia ustala porządek rzeczy: pies na łańcuch i niech pilnuje domu, lis, norka, szynszyla, królik czy nutria do klatek a potem na futra, dom aukcyjny już został zaplanowany, krowa, świnia, kura ma zostać zamknięta w fermie przemysłowej. Kobieta do rodzenia. To tylko futro, to tylko danie, to tylko mięcho, to tylko ciało, to tylko przedmiot. W tym nie ma osoby, nie ma życia, nie ma istoty.

Nie ważne kim jesteś. Zawłaszczenie zawsze wygląda tak samo. Nie ważne jakie masz marzenia i kim chcesz być, przemoc zawsze ci odbiera siebie samą, siebie samego. Nie ważne, że żyjesz, bo życie się tutaj nie liczy, jest tylko hasłem na transparencie. Nie ważne jest twoje staranie, dążenia, nie ważne są relacje i inni. Przemoc odbierze ci wszystko, jeżeli tylko znajdziesz się na liście do zawłaszczenia i wykorzystania. Czy jesteś zwierzęciem ludzkim czy pozaludzkim nie ważne. Ważne by rządzić. Totalitarność władza na tym właśnie polega, że nie masz pewności kiedy będziesz następny. Zaczyna się od psa na łańcuchu, od kury nioski, a kończy na człowieku w więzieniu tylko dlatego, że protestował, czy chciał żyć po swojemu. Torturować można na wiele sposobów, łamać i dostosowywać na wiele technik. Nie ważne kim jesteś, przemoc gdy tylko dojdzie do swojej autorytarnej władzy, jak będzie potrzebować i tak przyjdzie po ciebie.
Tekst dr hab. prof. UJ Joanna Hańderek, fot. Janusz Bończak

Dr hab. prof. UJ Joanna Hańderek, wykładowczyni w Instytucie Filozofii UJ. Zajmuje się filozofią kultury i filozofią współczesności. Od 2013 roku organizuje cykl wykładów i spotkań poświęconych różnym formom dyskryminacji społecznych „Kultura wykluczenia?”. Współredaktorka kwartalnika popularnonaukowego „Racje”, członkini Towarzystwa Humanistycznego, Akademickiego Stowarzyszenia przeciwko Myślistwu Rekreacyjnemu, Kongresu Świeckości, członkini rady głównej Kongresu Kobiet. Z kotką na kolanach pisze filozoficznego bloga https://handerekjoanna.wordpress.com